یک آیه از سوره نور با صدای استاد عبدالباسط که مقطعی از یک تلاوت مفقود هست که چند روز پیش منتشر شد. فکر میکنم جز استدیوهای دمشق در دهه پنجاه هست چون این سبک رو قبلا دیده بودم.
لَّوْلَا إِذْ سَمِعْتُمُوهُ ظَنَّ الْمُؤْمِنُونَ وَالْمُؤْمِنَاتُ بِأَنفُسِهِمْ
خَیْرًا وَقَالُوا هَٰذَا إِفْکٌ مُّبِینٌ(12)
آیا سزاوار این نبود که چون (از منافقان) چنین بهتان و دروغها شنیدید مردان و ن
مؤمن حسن ظنّشان درباره یکدیگر بیشتر شده و گویند: این دروغی است آشکار؟
درباره این سایت