یک آیه از سوره رحمن با صدای استاد عبدالباسط که بخشی از تلاوت مشهور قمر-رحمن-نبا-تکویر-ضحی-شرح-فاتحه-بقره هست که در سوریه اجرا شده. سابقا همه این رو جز تلاوتهای مسجد اموی دمشق سال 58 میشناختن ولی بعدا مشخص شد که مربوط به مسجد جامع حلب بوده و احتمال زیاد قبل از تلاوت مشهور مریم بود که میشه سالهای 55 تا 57. چیزی که خیلی ها در جریانش نیستند اما نوع بحثهایی که در منتدیات اول سر این مدل اختلاف نظرها بود برای من جالب بود تلاوتی ماندگار برای همیشه تاریخ. حسی که تو ثانیه ثانیه این تلاوت 45 دقیقه ای هست، از خودش و صدای آدمها گرفته تا منی که گوش میدم، قابل وصف نیست. مقاطعی داره که غیر از این تلاوت جای دیگه اجرا نشده.
الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ بِحُسْبَانٍ(5)وَالنَّجْمُ وَالشَّجَرُ
یَسْجُدَانِ(6)وَالسَّمَاءَ رَفَعَهَا وَوَضَعَ الْمِیزَانَ(7)أَلَّا
تَطْغَوْا فِی الْمِیزَانِ(8)وَأَقِیمُوا الْوَزْنَ بِالْقِسْطِ وَلَا
تُخْسِرُوا الْمِیزَانَ(9)
خورشید و ماه به حساب معیّن به
گردشند///ستاره ها و درختان هم به سجده او سر به خاک اطاعت نهاده‌اند///و
آسمان را او کاخی رفیع گردانید و میزان (عدل و نظم) را در عالم وضع
فرمود./// که هرگز در میزان (عدل و احکام شرع من) تعدّی و نافرمانی
مکنید///و هر چیز را به ترازوی عدل و انصاف بسنجید و هیچ در میزان کم فروشی
و نادرستی مکنید
درباره این سایت